Schutspatronen

Sint Nicolaas (rode kader) Schutspatroon van:

Bakkers, molenaars en graanhandelaren 

Sint Nicolaas was niet alleen geliefd als de gulle gever van geschenken en lekkernijen op 5 december, hij was ook de schutspatroon van bakkers, molenaars en graanhandelaren.
Volgens een legende werd de provincie waar het bisdom van Sint Nicolaas toe behoorde, eens door een grote hongersnood geteisterd. Sint Nicolaas kwam er achter dat er in de haven schepen lagen die volgeladen waren met graan. Hij toog naar de haven en vroeg de schippers hun graan te lossen om de hongerigen te kunnen voeden. De schippers waren echter bang om aan zijn wens te voldoen. Ze waren met een afgewogen lading vanuit Alexandrië vertrokken en moesten met dezelfde hoeveelheid aankomen op de eindbestemming.

Sint Nicolaas wist hen echter toch over te halen de balen graan aan de kade te lossen. Hij beloofde de schippers dat de schepen op de plaats van bestemming zouden aankomen met de ruimen weer gevuld met graan. En precies zo gebeurde het.

Sint Ambrosius (gele kader) schutspatroon van:

Koekbakkers en imkers

De heilige Ambrosius was aanvankelijk de schutspatroon van de imkers. Omdat honing in vroegere eeuwen de belangrijkste en meest betaalbare zoetstof was in tegenstelling tot rietsuiker werd hij ook de schutspatroon van de koekbakkers. zij gebruikten de honing in producten als honing- en peperkoeken en taaitaai.

Ambrosius (340-397) werd in Trier (Duitsland) geboren als zoon van een Romeins adellijk echtpaar. Na een aanvankelijke carriére  als politicus werd de niet-gedoopte Ambrosius onverwacht tot bisschop van Milaan gekozen, omdat hij opviel door zijn neutraliteit en vredelievende instelling. Na zijn doop en studie theologie werd hij een geliefd pastor met veel aandacht voor de minder bedeelden. Sinds 1298 wordt hij samen met Augustinus, Hieronymus en Gregorius de Grote vereerd als kerkvader van het Westen

Volgens een legende zweefde er kort na zijn geboorte een zwerm bijen boven zijn wieg. De bijen vlogen in zijn mondje en druppelden honing naar binnen. Dit zou verklaren waarom zijn preken 'honingzoet' werden ervaren.

Sint Au(t)bertus (groene kader) schutspatroon van:

Brood- en banketbakkers in Nederland en België 

Zijn wieg stond in een Frans kasteel maar in plaats van het ridderschap verkoos hij een leven gewijd aan het geloof. hij nam op jonge leeftijd zijn intrek bij een vrome bakker in het Belgische Doornik en leerde er de kneepjes van het vak bakkersvak. Daar ontstond de legende van Autbertus en het ezeltje.

Het ezeltje bracht dagelijks graan naar de molen en nam meel mee terug. Het slimme dier leerde bovendien de weg naar de klanten kennen, het brood af te leveren en het geld te innen. Autbertus en zijn patroon hielden daardoor meer tijd over voor hun religieuze discussies.

Toen de eenvoudige bakker stierf, nam Autbertus zijn zaak over. op een dag kwam de ezel terug met een lege korf én een lege beurs. Enkele onverlaten hadden zich het brood toegeëigend zonder te betalen. Autbertus raakte zo teleurgesteld in de mens dat hij niet langer brood wilde bakken en trad het klooster in. daar bleef hij brood bakken voor de allerarmsten.

Bron sfeerfoto - teksten: www.bakkerijmuseum.nl (Hattem)